Nürburgring: Broers Kuijl pakken de laatste titels

Niet minder dan 45 wagens kleurden de deelnemerslijst voor deze traditionele slotrace op de Nürburgring. Toch een duidelijk teken dat de Belcar Historic Cup ‘Powered by St. Paul’ stevig in het zadel zit met piloten die hun kampioenschap trouw blijven, ondanks de zeer frisse weersomstandigheden in de Eifel.

Zoals geweten waren nog twee Belgische titels te verdienen in de platforms 2 & 4. Ook waren nog niet alle titels gekend in de onderlinge klassen (per cilinderinhoud) binnen het kampioenschap van de BRAVO organisatie die dit seizoen zijn 50ste verjaardag viert.

Tijdens de kwalificatie lieten de titelpretendenten meteen van zich spreken met de broers Tim (BMW E36 2.5) en Wim (Ford Capri 3100 RS Cosworth) op de eerste startrij. Niet toevallig dat deze twee in pole stonden om de nog resterende Belgische titels te pakken in hun respectievelijke platform 2 & 4. De derde startplaats was verrassend voor de BMW E36 2.5 van Ben Thaens/Bert Theunissen, geflankeerd door de waanzinnig snelle Opel Kadett C van gastrijder Georgios Katsikis die een fractie sneller was dan de BMW E36 STW van Erik Qvick en de Mercedes 190 EVO2 AMG van Samuel Verheggen.

Erik Qvick had pech door een lekke band en kon zijn tijd nadien niet verbeteren door een rode vlag. De Duitser Harold Shilling (BMW E30 M3) en Erik Bruynoghe (Porsche 911) deelden de vierde startrij voor regerend kampioen platform 1 Dieter Kuijl (Ford Capri 3100 RS Cosworth) en de Ford Sierra Cosworth RS500 van Jan Van Elderen. De polesitters in de respectievelijke platformen 1, 2, 3, 4 & 5 waren dus Dieter Kuijl, Wim Kuijl, Samuel Verheggen, Tim Kuijl en Georgios Katsikis.

Kersvers kampioen platform 3, Luc Branckaerts haalde voor de gelegenheid nog eens de oude Corvette C3 van twee seizoenen geleden vanonder het stof en draaide de 10de chrono. Maar wegens het negeren van een rode vlag tijdens de kwalificatie werd hij echter vijf plaatsen achteruit gezet. Achteraf bekeken een foute keuze aldus Branckaerts, gezien de C3 niet 100% in orde stond en allerlei problemen de kop opstaken gedurende het weekend.

Ook Gust Van Haelst kreeg met zijn Mazda een straf van vijf plaatsen aan de broek en zag zijn zevende chrono omgezet naar een twaalfde startplaats. Reden van de rode vlag was een zware aanrijding van Roessle senior die zijn Escort RS2000 in de flank boorde van de Porsche 964 van Erik Nulens. Beide wagens raakten rijklaar, maar de schade was aanzienlijk. Ook opmerkelijk tijdens de kwalificatie was de crash van Ilaria Stalliviere tijdens de eerste ronde op koude banden. Hierdoor ziet ze de titel in klasse 4C door de neus geboord. Teamgenoot bij LM Racing, Luk Moortgat was hierdoor ook slachtoffer omdat Ilaria de installatie raakte die voor de back up moet zorgen van de chrono’s. En door het feit dat de transponder van Luk slecht werkte was die back up van belang voor de startopstelling. Resultaat was dat enkele wagens, waaronder de Porsche van Luk Moortgat achteraan moesten starten wegens geen chrono. Bij LM Racing was het dus de wet van Murphy waardoor Ilaria werkloos moest toekijken en Luc achteraan moest starten.

Race 1: Pech voor Tim Kuijl die toch de titel pakt in platform 4

Tijdens de start van de eerste race kon Tim met zijn pijlsnelle BMW E36 325i even de leiding pakken, maar moest reeds vroeg in de Capri 3100 RS Cosworth van broer Wim zijn meerdere erkennen. Ben Thaens (BMW) kwam slecht uit de startblokken terwijl ook Samuel Verheggen (Mercedes) zich verslikte in de eerste bocht en enkele plaatsen verloor. Patrick Verbelen lukte in zijn Nissan 200SX wel een kanonstart en ging als vierde door de eerste bochten. Ook Katsikis (Opel), Erik Qvick (BMW), Jan Van Elderen (Sierra) en Erik Bruynoghe (Porsche) waren goed weg na het startschot. Patje Verbelen kon met zijn Nissan 200 SX moeilijk het hoge tempo aanhouden en zakte ondanks een schitterende wedstrijd iets terug.

Wim & Tim liepen weg van de rest en voor de derde plaats zagen we een mooi gevecht tussen Qvick, Van Elderen en Katsikis terwijl iets verderop Bruynoghe, Verheggen, Dieter Kuijl, Shilling en Verbelen streden voor de overige ereplaatsen. In de buik van het peloton was er contact tussen de Opel Calibra van Raf Bruneel en de Toyota Celica van Dominique Holvoet. Beiden konden niet verder en de safety car kwam op de baan.

De herstart verliep niet vlekkeloos. Guy Brieven maakte een foutje in de eerste bocht waardoor een aanrijding met Dieter Kuijl onvermijdelijk was en ook Verbelen en Pearson veel tijd verloren. Kuijl senior kreeg de Capri niet meer weg en opnieuw kwam de safety car op de baan. Iedereen terug op een lint en met nog één ronde te gaan werd de bende terug los gelaten en verwachtten we nog een mooie eindsprint tussen de broers Kuijl, Qvick, Katsikis en Van Elderen voor de eindzege.

Maar de Capri van Wim Kuijl was te snel en won zijn zevende race van het seizoen in platform 2. Tim Kuijl kreeg in de laatste rechte lijn nog af te rekenen met een defecte aandrijfas en sukkelde als zesde over de meet net voor de neus van Erik Nulens. Erik Qvick pakt zodoende de zege in platform 4, maar Tim scoorde ondanks pech wel voldoende punten om zeker te zijn van de titel in platform 4 en reed de snelste wedstijdronde. Katsikis werd mooi derde voor Van Elderen, Verheggen en Bruynoghe. Samuel Verheggen kreeg na een knappe wedstrijd nog 30 seconden aan zijn broek wegens niet respecteren van de rode vlag en verhuisde naar de 17de plaats. Identiek verhaal voor Luc Moortgat die na een mooie inhaalrace was opgerukt naar de 12de stek. Hij verhuisde na zijn straf naar positie 26.

Race 2: Maximale puntenoogst en titel in platform 2 voor Wim Kuijl

Op een half natte en vettige piste werd er gestart achter de safety car gezien Floris Fick zijn BMW 2002 tijdens de formatieronde hard in de muur plantte. Ook Katsikis zou de opwarmronde niet uitrijden en kwam de pitlane binnen. De Capri 3100 RS Cosworth van kersvers kampioen platform 1, Dieter Kuijl bleef met schade onder de tent.

Wim Kuijl pakte opnieuw de kop terwijl Qvick zich liet verrassen door Van Elderen. Een duidelijk gemotiveerde Tim Kuijl kwam snel opzetten en volgde reeds na twee ronden in 2de positie na broer Wim. Beiden reden hun eigen race terwijl Qvick de derde plaats afsnoepte van Van Elderen. Bruynoghe, Roessle en Verheggen streden voor de vijfde plaats terwijl iets verderop een mooi gevecht aan de gang was tussen Alders, Moortgat, Van Haelst, Vonk, Branckaerts, Dieleman en Theunissen.

Het leek erop dat Wim & Tim samen over de meet zouden rijden, maar opnieuw verging het Tim minder en kreeg hij in de laatste ronde af te rekenen met een lege benzinetank. Hij werd uiteindelijk nog 13de algemeen terwijl Erik Qvick voor de tweede maal op rij de tweede plaats algemeen en de overwinning in platform 4 in de schoot kreeg geworpen.

Door deze nieuwe overwinning pakte Wim Kuijl definitief de titel in platform 2 met het maximum van de punten. Van Elderen leek vrij makkelijk af te stevenen naar de derde plaats algemeen, maar moest zich op de meet nog reppen om Bruynoghe af te blokken die naar het einde toe nog eens het onderste uit de kan van de Porsche haalde. Het verschil op de meet was amper 1/10 seconde. Samuel Verheggen werd knap vijfde na een knappe inhaalrace voor Moortgat, Roessle, Alders, Theunissen en Branckaerts die de top 10 afsloot.

Zodoende zit het erop voor het seizoen 2024 en de 50ste verjaardag van BRAVO. Opmerkelijk is dat net als twee seizoenen geleden drie van de vier titels naar de Familie Kuijl gaan terwijl de suprematie van Luc Moortgat met zijn gifgroene Porsche 964 2.8 RS in platform 3 wordt doorbroken door de Corvette C4 van Luc Branckaerts. Uitredende kampioenen die hun titel niet verlengen zijn Gust Van Haelst (Mazda RX2), Luc Moortgat (Porsche 964 RS) en Qvick/Van Rompuy/Van Rompuy (BMW E36 STW). Zij worden respectievelijk 3de en tweemaal vice kampioen.

Naast de vier Belgische titels in de platformen zijn er ook kampioenen in de klasse binnen de organisatie van BRAVO.

Platform 1: Klasse 1C (1601-2000) Trojan/Roessle/Roessle – Ford Escort 2000 RS.

                     Klasse 1E (>2500) Dieter Kuijl – Ford Capri 3100 RS Cosworth.

Platform 2: Klasse 2A (<1301) Eric Damseaux – Austin MINI Cooper S

                     Klasse 2B (1301-1600) Dominique Holvoet – Toyota Celica

                     Klasse 2C (1601-2000) Floris Fick – BMW 2002

                     Klasse 2D (2001-2500) Gust Van Haelst – Mazda RX3 wankel

                     Klasse 2E (>2500) Wim Kuijl – Ford Capri 3100 RS Cosworth

Platform 3: Klasse 3A (<1300) De Bonhomme Thierry/Brieven Guy – Citroën AX

                     Klasse 3B (1301-1600) Mario Potters – Peugeot 205

                     Klasse 3D (2001-2500) Samuel Verheggen – Mercedes 190 AMG evo2 2.5

                     Klasse 3E (>2500) Luc Branckaerts – Corvette C4

Platform 4: Klasse 4B (1301-1600) Simeon Roessle – Ford Puma 16V

                     Klasse 4C (1601-2000) Matthias Van Hool – Renault Clio Williams

                     Klasse 4D (2001-2500) Tim Kuijl – BMW E36 2.5